 |
Εχουμε αυτό που είμαστε. . . (Κ. Βέρρος)
|
|
|
Home
Η άποψη μας
|
ΜΑΤΩΣΕ η καρδιά του Προέδρου της Δημοκρατίας, μάτωσε η καρδιά όλων όσων αγαπούν αυτή την χώρα και έβλεπαν επί ώρες την πύρινη λαίλαπα να κατατρώει χιλιάδες στρέμματα πευκοδάσους και ελατοδάσους στην Πάρνηθα, στο Πήλιο και σε πόσες άλλες περιοχές της Ελλάδας, να καταστρέφει πνεύμονες πρασίνου και ζωής και να ταρακουνά συθέμελα το οικοσύστημα δημιουργώντας συνθήκες που θα οδηγήσουν σε ριζικές αλλαγές.
|
|
|
Οι μανιασμένες φλόγες συνέχιζαν ακόμα να δολοφονούν τη ζωή, οι δυνάμεις της πυροσβεστικής, οι εθελοντές πυροσβέστες, οι δασοφύλακες και απλοί πολίτες πάλευαν ακόμα να περιορίσουν την καταστροφή όταν άρχισαν από τη μία οι κομπορρημοσύνες για επιτυχή επέμβαση του κρατικού μηχανισμού και από την άλλη οι καταγγελίες και κατηγορίες για ολιγωρία, ανευθυνότητα, ανικανότητα. Η αλληλοεπίρριψη ευθυνών ακολούθησε μέσα σε διάστημα λίγων λεπτών.
Μία κωμικοτραγική εικόνα, την οποία ζούμε συνεχώς στον τόπο μας. Μια εικόνα, όμως, που την ζωγραφίζουμε εμείς οι ίδιοι, άσχετα με το αν θέλουμε (ή αν έχουμε το θάρρος) να το παραδεχθούμε ή όχι. Αντιδρούμε πάντοτε εν θερμώ, χωρίς περίσκεψη και χωρίς να μπαίνουμε στον κόπο να εκτιμήσουμε πρώτα την κατάσταση και να αξιολογήσουμε τα δεδομένα.
Ευθύνες, και μάλιστα μεγάλες, υπάρχουν. Τόσο σε πολιτικό, όσο και σε υπηρεσιακό, αλλά και προσωπικό επίπεδο. Και δεν είναι αποκλειστικά πρόβλημα της σημερινής κυβέρνησης και κρατικής μηχανής. Είναι παντελώς δημαγωγική και μικροπολιτική η θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης ότι όλα αυτά οφείλονται στην. . . επάνδρωση κρατικών θέσεων με ανίκανους κομματικούς φίλους. Το ίδιο δημαγωγική και μικροπολιτική ήταν η στάση του κυβερνώντος κόμματος, όταν ήταν στην αντιπολίτευση και χρησιμοποιούσε το ίδιο επιχείρημα την περίοδο παρόμοιων πυρκαγιών ή πρωτοφανών χιονοπτώσεων.
Είτε το ένα είτε το άλλο κόμμα, όταν βρίσκονται στην εξουσία, κάνουν συσκέψεις και καταρτίζουν εθνικά σχέδια αντιμετώπισης φυσικών καταστροφών, τα οποία μένουν στα χαρτιά, κλειδωμένα μέσα στο συρτάρι. Και όταν φτάνει η τραγική στιγμή, ο ελληνικός χαρακτήρας ανατρέπει σχεδόν τα πάντα και η εφαρμογή του όποιου σχεδίου, όσο άριστου και λεπτομερούς και εάν είναι, μετατρέπεται σε ένα απαράδεκτο χάος.
Ελλειψη συντονισμού, ή έλλειψη θέλησης για συντονισμό;; Καθυστέρηση επέμβασης των αρμόδιων υπηρεσιών και φορέων λόγω εσφαλμένου σχεδιασμού ή εξαιτίας του γνωστού ωχαδελφισμού;; Ανάληψη ηγετικού και καθοδηγητικού ρόλου στην αντιμετώπιση του προβλήματος από έναν αρμόδιο ή από περισσότερους, που δεν μπορούν ή δεν θέλουν να συνεννοηθούν μεταξύ τους, απλώς και μόνο γιατί ο καθένας τους έχει την. . . καλύτερη λύση;;
Οταν είμαστε στην εξουσία όλα τα κάνουμε σωστά και φταίνε οι άλλοι και όταν είμαστε στην αντίπερα όχθη, πάντα φταίει η κυβέρνηση και εμείς οπωσδήποτε θα τα κάναμε καλύτερα.
Εμείς, οι απλοί πολίτες, συνεχώς φωνάζουμε γι αυτό το αίσχος, συνεχώς διαμαρτυρόμαστε. Φυσικό είναι. Μας καίει η αγανάκτηση. Αλλά γιατί;; Για ποιον λόγο;; Εχουμε σκεφθεί ποτέ ότι αυτό που βλέπουμε είναι ο εαυτός μας στον καθρέπτη;; Εχουμε σκεφθεί ποτέ πως στην καθημερινή ζωή μας είναι οδυνηρά ελάχιστες οι στιγμές που έχουμε αναλάβει τις ευθύνες μας, έχουμε παραδεχθεί πως εμείς σφάλουμε και όχι οι άλλοι;; Εχουμε αναλογισθεί ότι αυτό που καταγγέλουμε, την αμέσως επόμενη στιγμή το κάνουμε κι εμείς, ή το είχαμε κάνει προηγουμένως;; Ότι κι εμείς τα αφήνουμε όλα για την τελευταία στιγμή, ότι ρέπουμε προς την προχειρότητα, τα μπαλώματα και όχι την γερή κατασκευή;;
Μήπως θα ήταν σκόπιμο να εξετάσουμε εάν γι αυτήν την τεράστια οικολογική καταστροφή στην Πάρνηθα, το Πήλιο και αλλού, για τις τόσες καταστροφές του παρελθόντος (και γι αυτές του μέλλοντος), μπορεί και να φταίει η απερισκεψία ενός από εμάς;; Ένα μπουκάλι πεταμένο μήνες ή και χρόνια πριν, ένα τενεκεδένιο κουτί ξεχασμένο, ένα αποτσίγαρο;; Πού πολύ εύκολα, ιδίως με συνθήκες τέτοιου καύσωνα, μετετράπονται σε εμπρηστικούς μηχασνισμούς;;
Αναρίθμητα τα παραδείγματα που μπορούν να αναφερθούν. Πάνω απ όλα, όμως, θα έπρεπε να συνειδητοποιήσουμε πως αυτή η έρμη η κρατική μηχανή αποτελείται από ανθρώπους με την ίδια με εμάς, την ελληνική νοοτροπία. Οτι οι πολιτικοί μας εκλέγονται από εμάς και, όπως και να το κάνουμε, δεν είναι και τόσο διαφορετικοί καθώς δεν προέρχονται από άλλο λαό ή άλλο πλανήτη.
Βεβαίως και περιμένουμε απ όλους αυτούς να συμπεριφερθούν διαφορετικά, λογικά, ορθολογικά, ηγετικά. Αλλά, επί ματαίω. Διότι δεν μπορούν. Εμφορούνται από την ίδια νοοτροπία. Δεν τους δικαιολογώ. Δεν δικαιολογώ, όμως, και εμάς τους ίδιους.
Επανίδρυση του κράτους δεν θα έχουμε για όσο καιρό δεν επανιδρύουμε τη δική μας συμπεριφορά και νοοτροπία. Η αλλαγή δεν θα έλθει ποτέ εάν εμείς οι ίδιοι δεν αλλάξουμε. Ας συνειδητοποιήσουμε ότι έχουμε αυτό που είμαστε. . .
|
|
|
Η Αποψή μας
