Ο πόλεμος είχε, όπως αναμενόταν, αρνητική επίδραση και στις εισπράξεις των κινηματογράφων καθώς το πιο τρομακτικό θρίλερ παίζεται αυτές τις μέρες στη μικρή οθόνη.

Δύο θρίλερ το ένα επιστημονικής φαντασίας προβάλλονται όμως και στις αίθουσες αυτήν την εβδομάδα που περιλαμβάνει ακόμα δύο άνισες ελληνικές ταινίες και την πολυαναμενόμενη «Φρίντα», βιογραφία της γυναίκας σύμβολο του Μεξικό, της διάσημης αντισυμβατικής ζωγράφου Φρίντα Κάλο, που έφερε το κορίτσι της σαπουνόπερας Σάλμα Χάγιεκ ένα βήμα πριν από το Όσκαρ.




———————————————————–


«Φρίντα» ***


Αμερικάνικη βιογραφία σε σκηνοθεσία Τζούλι Τέιμορ με τους Σάλμα Χάγιεκ, Αλφρεντ Μολίνα, Τζέφρι Ρας, Ασλει Τζαντ, Εντουαρντ Νόρτον, Βαλέρια Γκολίνο.


Η ζωή της σημαντικότερης Μεξικάνας ζωγράφου Φρίντα Κάλο είναι σαν ένα συναρπαστικό παραμύθι ,άλλοτε ονειρικό και άλλοτε εφιαλτικό, για αυτό άλλωστε έχει εμπνεύσει περισσότερα από εκατό βιβλία: Η θυελλώδης και μοιραία σχέση της με τον μέντορα της Ντιέγκο Ριβέρα , οι ομοφυλοφιλικές της περιπέτειες ,οι πολιτικοί της αγώνες ,το σύντομο αλλά καθοριστικό της ειδύλλιο με τον Λέον Τρόσκι και κυρίως η σωματική της αναπηρία εξαιτίας ενός ατυχήματος, μια κατάσταση που καθόρισε αμετάκλητα το έργο της.


Tα σακατεμένα κόκαλα της μικροσκοπικής μάλλον άσχημης αλλά αλλόκοτα γοητευτικής αυτής γυναίκας , άλλοτε την υποχρέωναν σε πολύμηνη ακινησία και άλλοτε της προξενούσαν φρικτούς πόνους. Οι σωματικές οδύνες αλλά και οι συναισθηματικές εντάσεις που βίωνε στο πλευρό του άπιστου συντρόφου της μετουσιώθηκαν στην πιο υψηλή και εκρηκτική τέχνη, «μια βόμβα τυλιγμένη σε γιορτινή κορδέλα» όπως είχε πει για τη δουλειά της ο Αντρέ Μπρετόν.


Παρακολουθώντας την γεμάτη φλογερά χρώματα, μεθυστικά αρώματα και αισθησιακές μουσικές ταινία της Τέιμορ έχει κανείς της αίσθηση (ιδιαίτερα όσοι έχουν διαβάσει τη βιογραφία της ζωγράφου) ότι βλέπει μόνο την κορδέλα, το περιτύλιγμα. Η βόμβα μετατρέπεται σε ένα φαντασμαγορικό αλλά αβλαβές πυροτέχνημα, με πολλαπλές εντυπωσιακές εκρήξεις που σβήνουν όμως με μιας στον ουρανό.


Η σκηνοθετική δεξιοτεχνία είναι δεδομένη, η Σάλμα Χάγιεκ δίνει τον καλύτερο εαυτό της (ήταν άλλωστε όνειρο ζωής για αυτήν ο ρόλος), το φολκλορικό σκηνικό είναι μελετημένο στην εντέλεια και τα animation περάσματα από τους πίνακες στα διάφορα στάδια της ζωής της ζωγράφου λειτουργούν με έναν εξαίσιο μαγικό ρεαλισμό. Κι όμως, ακόμα και στο τραγικό φινάλε, η ταινία αδυνατεί να μας μεταδώσει το ρίγος της ψυχής της ασυμβίβαστης αυτής γυναίκας και καλλιτέχνιδας. Όσοι πάντως δεν ξέρετε ποια είναι η Φρίντα Κάλο αξίζει να δείτε την ταινία και όχι μόνο για την συναρπαστική ιστορία της. Παρακολουθείται όπως διαβάζεται ένα εύπεπτο μυθιστόρημα: με απόλυτη ευχαρίστηση, κάτι που η κεντρική ηρωίδα της δεν βίωσε ποτέ.




———————————————————–


«Απόλυτο σκοτάδι» **


Αμερικανοϊσπανικό θρίλερ μυστηρίου σε σκηνοθεσία Χάουμε Μπαλαχουέρο με τους Αννα Πάκουιν, Λένα Όλιν, Ιεν Γκλεν, Τζιανκάρλο Τζιανίνι.


Ένας πατέρας ψυχικά κλονισμένος, μια δύσπιστη μάνα, μια περίεργη έφηβη κόρη και το αθώο αδελφάκι της που όπως όλα τα παιδιά έχει ανεπτυγμένη την έκτη αίσθηση. Μετακομίζουν σε ένα στοιχειωμένο σπίτι που κρύβει ένα σκοτεινό μυστικό από το παρελθόν και σταδιακά παγιδεύονται στα πλοκάμια μιας πανάρχαιας σατανιστικής δοξασίας.


Όσο κλισέ κι αν ακούγονται όλα αυτά, η ταινία έχει ατμόσφαιρα που σε υποβάλει, δεν ξεπέφτει σε εύκολους εντυπωσιασμούς , η ίντριγκα είναι σχετικά πιστευτή και οι ανατροπές λειτουργούν επαρκώς ιδιαίτερα στο φινάλε, εντελώς ασυνήθιστο για αμερικάνικο θρίλερ (ο σκηνοθέτης είναι άλλωστε Ισπανός και η ταινία διαδραματίζεται στη Βαρκελώνη)


Εμφανή αλλά όχι ενοχλητικά τα δάνεια από την «Έκτη Αίσθηση» και κυρίως από την ταινία «Οι άλλοι».




———————————————————–


«Ο πυρήνας: αποστολή στο κέντρο της γης» *


Αμερικάνικη περιπέτεια φαντασίας σε σκηνοθεσία Τζον Αμιελ με τους Ααρον Έκχαρντ, Χίλαρι Σουόνκ, Στάνλεϊ Τούτσι.


Ο πυρήνας της γης σταματά ξαφνικά να γυρίζει καταστρέφοντας σταδιακά το ηλεκτρομαγνητικό φάσμα της ατμόσφαιρας και προκαλώντας περίεργα φαινόμενα σε όλον τον πλανήτη. Το Κολοσσαίο καταρρέει, η γέφυρα του Σαν Φραντσίσκο υπερθερμαίνεται και … λειώνει , στο Λονδίνο τα περιστέρια επιτίθενται στους πεζούς. Η συντέλεια του κόσμου πλησιάζει αλλά οι Αμερικάνοι είναι εδώ για να μας σώσουν ! Έξη γεωναύτες (όπως λέμε αστροναύτες) κατεβαίνουν στα έγκατα της γης με ένα ειδικό σκάφος -τρυπάνι και αναλαμβάνουν να επανενεργοποιήσουν τον πυρήνα.


Μόνο ως κωμωδία μπορείς να εκλάβεις αυτό το βλακώδες παραμύθι. Η μία απιθανότητα διαδέχεται την άλλη ενώ ούτε τα ψηφιακά εφφέ θα ικανοποιήσουν τους λάτρεις του είδους.




———————————————————–


«Το μυστικό του Νοέμβρη» **


Ελληνική κοινωνική περιπέτεια σε σκηνοθεσία Τάκη Παπαγιαννίδη με τους Γιώργο Διαλεγμένο, Πασχάλη Τσαρούχα, Αθηνά Μαξίμου, Νίκο Καλογερόπουλο, Μπέσυ Μάλφα.


Φιλόδοξο, πρωτότυπο και επίκαιρο το εγχείρημα του έμπειρου σκηνοθέτη Τάκη Παπαγιαννίδη να στήσει το πρώτο ίσως ελληνικό θρίλερ με θέμα την τρομοκρατία και τη διαπλοκή βασισμένος μάλιστα στο μυθιστόρημα του Μίμη Ανδρουλάκη «Μυστικός Νοέμβρης». Δυστυχώς όμως, προσπαθώντας προφανώς να αποφύγει τις υπεραπλουστεύσεις, ο σκηνοθέτης εισάγει μια ίντριγκα τόσο περίπλοκη που ενίοτε καταλήγει ακατανόητη.


Η ταινία του Παπαγιαννίδη έχει καλές προθέσεις και μερικές ενδιαφέρουσες ιδέες και ανατροπές, διατηρεί με επιτυχία μια ατμόσφαιρα φιλμ νουάρ , πάσχει όμως από έλλειψη αφηγηματικότητας γεγονός ασυγχώρητο για το είδος του ρεαλιστικού σινεμά που υπηρετεί.




———————————————————–


«Ο κόσμος ξανά» *


Ελληνική κοινωνική ταινία σε σκηνοθεσία Νίκου Κορνήλιου με τους Νίκη Μίκα, Σωκράτη Ανδρουλιδάκη, Παντελής Τραγιάννη, Φωτεινή Μουράτη.


Μια παρέα εφήβων, πέντε παιδιά που μεγάλωσαν σε ορφανοτροφείο και ως μοναδικό αποκούμπι έχουν τη φιλία τους. Ανάμεσα τους η Ελένη που αναζητά ένα ίχνος της μητέρας της, έστω τον τάφο της. Θα ξεκινήσουν ένα ταξίδι με τα «παπάκια» τους στην ελληνική ύπαιθρο, θα περιπλανηθούν σε απομακρυσμένα νεκροταφεία και γκρεμισμένα σπίτια , θα συναντήσουν μυστηριώδεις ανθρώπους και επιχειρώντας να αναμοχλεύσουν το παρελθόν τους, θα ακολουθήσουν μια διαδρομή που σπάει τα δεσμά με την πραγματικότητα.


Κρίμα που μια τόσο ωραία κινηματογράφηση, ένα σχεδόν ονειρικό road movie και μερικές πολύ ενδιαφέρουσες εφηβικές φατσούλες εγκλωβίζονται στις ασαφείς προθέσεις του σκηνοθέτη και στην αδυναμία του να γράψει έστω κι έναν διάλογο που να στέκει.