 |
Home
Σινεμά
Ο Μάιος μας έφτασε και μαζί το πρώτο μπλοκ μπάστερ της άνοιξης, το πολυαναμενόμενο X-men 2, η εντυπωσιακή περιπέτεια φαντασίας του Μπράιαν Σίνγκερ, δεύτερο κεφάλαιο στο έπος των μεταλλαγμένων , που αποδεικνύει πως ένας καλός σκηνοθέτης μπορεί να εμφυσήσει ζωή σε χάρτινους σούπερ ήρωες και να κάνει συνέχεια ανώτερη της πρώτης ταινίας.
|
|
|
Από τις μόλις τέσσερις κινηματογραφικές πρεμιέρες της εβδομάδας ξεχωρίζει ακόμα η γερμανικής προέλευσης, χολιγουντιανής αισθητικής, ταινία «Πουθενά στην Αφρική» που κέρδισε το Όσκαρ για ξενόγλωσση ταινία και βέβαια η επανέκδοση, με νέες κόπιες , του αριστουργήματος του Ταρκόφσι «Αντρέι Ριουμπλιώφ» που προβάλλεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα στην αρχική του διάρκεια (σχεδόν 3,5 ώρες).
«Χ-Men 2» ***
Αμερικάνικη περιπέτεια επιστημονικής φαντασίας σε σκηνοθεσία Μπράιαν Σίνγκερ με τους Πάτρικ Στιούαρτ, Χιού Τζάκμαν, Ίαν Μακ Κέλεν, Χάλι Μπέρι, Φάμκε Γιάνσεν, Ρεμπέκα Ρόμιν Στάμος, Μπράιαν Κοξ.
Δεν είναι ανάγκη να είστε φαν του κόμικς για να απολαύσετε αυτήν την πράγματι εντυπωσιακή περιπέτεια, μια από τις ελάχιστες του είδους όπου τα εκπληκτικά εφέ δεν επισκιάζουν την ιστορία. Γιατί η επιτυχία τόσο της πρώτης ταινίας όσο και αυτού εδώ του ανώτερου σίκουελ του Μπράιαν Σίνγκερ , βρίσκεται ακριβώς στον ενήλικο προβληματισμό του κόμικς και κατ´ επέκταση του σεναρίου. Ο μύθος των X-men , της «πολιτοφυλακής» των μεταλλαγμένων που αγωνίζονται με όλες τις εκπληκτικές, υπεράνθρωπες δυνάμεις τους να προστατέψουν έναν κόσμο που τους φοβάται , είναι στην ουσία ένας ύμνος στη διαφορετικότητα, ένα στοχαστικό σχόλιο για το μέλλον της ανθρωπότητας που σε πείθει μολονότι κινείται στη σφαίρα της πιο οργιώδους φαντασίας.
Ο κοινός σκοπός των X-men και του επικεφαλής τους καθηγητή X είναι η ειρηνική συνύπαρξη μεταξύ ανθρώπων και μεταλλαγμένων κάτι που δεν ασπάζονται ούτε όλοι οι μεταλλαγμένοι ούτε βέβαια όλοι οι άνθρωποι. Η ιστορία επαναλαμβάνεται … και στο μέλλον.
Όλα αυτά βέβαια προσφέρονται σε όποιον επιθυμεί να ανιχνεύσει τα πολλαπλά επίπεδα της ιστορίας. Η ταινία είναι πρωτίστως ένα απολύτως χορταστικό δίωρο καταιγιστικής δράσης που μας συστήνει μια νέα γενιά εκπληκτικών οπτικών εφέ και μας καθηλώνει με εντυπωσιακές σκηνές μάχης.
«Πουθενά στην Αφρική» (Nowhere in Africa) ***
Γερμανική κοινωνική περιπέτεια σε σκηνοθεσία Κάρολιν Λινκ με τους Τζούλιαν Κόλερ, Μέραμπ Νίνιντζε, Ματίας Χάμπιχ, Κάρολιν Έκερτζ.
Μία οικογένεια Γερμανοεβραίων δραπετεύει από τη ναζιστική Γερμανία στην Κένυα για να γλιτώσει από το ολοκαύτωμα και να προσπαθήσει να χτίσει μια καινούργια ζωή.
Πατώντας γερά στα χνάρια πολλών αντίστοιχων χολιγουντιανών ταινιών η ταινία που κέρδισε το ξενόγλωσσο Όσκαρ στην φετινή απονομή κατορθώνει παρόλα αυτά να κάνει ένα βήμα παραπέρα. Αποφεύγοντας τους εύκολους μελοδραματισμούς , επιχειρεί να διεισδύσει στην ψυχολογία αυτών των ανθρώπων, εξόριστων από τον ίδιο τους τον τόπο που καλούνται να ξεχάσουν την γεμάτη ανέσεις και πνευματικότητα προηγούμενη ζωή τους , τις εκλεπτυσμένες αστικές τους συνήθειες και βέβαια τους ανθρώπους τους, που άφησαν πίσω και έκτοτε αγνοούν την τύχη τους. Σε μια απομονωμένη φάρμα ,ανάμεσα στους ιθαγενείς, θα προσπαθήσουν ο καθένας με τον τρόπο του να προσαρμοστούν στη νέα σκληρή πραγματικότητα.
Ενώ όμως η μικρή Ρεγγίνα, (πρόκειται για την Στέφανι Τσβάιχ, συγγραφέα του αυτοβιογραφικού best-seller στο οποίο βασίστηκε το σενάριο) πετά σχεδόν αμέσως τα παπούτσια της και χώνει τα πόδια της στη λάσπη, λατρεύει με την πρώτη ματιά τον καλόκαρδο Αφρικανό μάγειρα του σπιτιού και αποκτά φιλίες με τα παιδιά των ιθαγενών, η μητέρα της Τζέτελ αδυνατεί να αποδεχθεί τις νέες συνθήκες της ζωής τους, περιφρονεί το ίδιο το καταφύγιο της και σνομπάρει τους ντόπιους, κάτι που την φέρνει σε συνεχή ρήξη με τον σύζυγο της. Το Άουσβιτς, οι μαζικές δολοφονίες, η τραγωδία του Ολοκαυτώματος είναι γι αυτήν (και για μας) ένας μακρινός απόηχος παρά τις μαύρες ειδήσεις που έρχονται αραιά από την πατρίδα.
Η πατρίδα , αυτή που αφήνει κανείς πίσω του και η καινούργια που χτίζει επώδυνα αλλά οριστικά εντέλει, είναι το θέμα της αληθινής αυτής ιστορίας που ενίοτε καθυστερεί στην κινηματογραφική εξέλιξη της , συγκινεί όμως και βέβαια αιχμαλωτίζει το βλέμμα καθώς εκτυλίσσεται στο σαγηνευτικό, εξωτικό αφρικανικό τοπίο.
«Τα δύο πρόσωπα του έρωτα» (The triumph of love) **
Ιταλοβρετανική κωμωδία εποχής σε σκηνοθεσία Κλερ Πέπλοου με τους Μίρα Σορβίνο, Μπεν Κίνγκσλεϊ, Φιόνα Σο, Τζέι Ρόνταν, Λούις Μολτένι, Ρέιτσελ Στέρλινγκ.
«Ο θρίαμβος του έρωτα», ένα πράγματι παιχνιδιάρικο, ευφυές σατυρικό θεατρικό έργο του Μαριβό διασκευάζεται για τον κινηματογράφο από την Κλερ Πέπλοου με την βοήθεια του συζύγου της Μπερνάρντο Μπερτολούτσι. Η δράση μεταφέρεται έξυπνα στη μαγευτική εξοχή της Τοσκάνης, το ανάλαφρο ύφος διατηρείται στο έπακρο, οι γεννημένοι από την πένα του τεχνίτη Μαριβό διάλογοι αντέχουν αναλλοίωτοι στο χρόνο, ο Μπεν Κίνγκσλεϊ είναι απολαυστικός ως μισογύνης φιλόσοφος που μπλέκεται στα δίχτυα του έρωτα , η ταινία όμως ατυχεί στην επιλογή της πρωταγωνίστριας της, η οποία άλλωστε κινεί όλο το μύθο.
Η Μίρα Σορβίνο καλείται, πότε ως γυναίκα πότε ως άντρας, να σαγηνεύσει τον ανέραστο φιλόσοφο, την γεροντοκόρη αδερφή του και τον νεαρό προστατευόμενο τους, τον εκλεκτό της καρδιάς της. Σε αυτό το συναρπαστικό γαϊτανάκι της αποπλάνησης και των μεταμορφώσεων η Σορβίνο δεν επιδεικνύει ούτε θηλυκή χάρη ούτε βέβαια σφριγηλή αρρενωπότητα.
«Αντρέι Ριουμπλιώφ» (Andrei Rublev) ****
Ρωσική ιστορική ταινία του 1969 σε σκηνοθεσία Αντρέι Ταρκόφσκι με τους Ανατόλι Σολονίτσιν, Ιβάν Λάπικοφ, Νικολάι Γκρίνγκο.
Ο μεγαλύτερος ζωγράφος της Ρωσίας, ο μοναχός αγιογράφος Αντρέι Ρουμπλιώφ που έζησε και δημιούργησε στην μεσαιωνική Ρωσία , στα χρόνια της πείνας και της εξαθλίωσης, του τρόμου και του πνευματικού σκοταδισμού δίνει την ευκαιρία στον κατεξοχήν φιλόσοφο της έβδομης τέχνης να στοχαστεί πάνω στο μέγα ζήτημα της πνευματικής λύτρωσης μέσα από τη δημιουργία. Στην ουσία ο Ρουμπλιώφ αποτελεί ένα ακόμα alter ego του σκηνοθέτη, είναι ένας καλλιτέχνης διχασμένος ανάμεσα στην ανθρώπινη υπόσταση του και στην πνευματική του διαφυγή, ένας άνθρωπος σε αναζήτηση της προσωπικής, εσωτερικής αλήθειας και ελευθερίας του.
Ποίηση εικόνων και συναισθημάτων , ένα έργο διαχρονικό και αξεπέραστο.
|
|
|
Η Αποψή μας
