Πρόκειται για την οδηγία του 1993, η οποία θέτει ως ανώτατο όριο χρόνου εβδομαδιαίας εργασίας το 48ωρο, επιτρέποντας όμως στα κράτη μέλη τη δυνατότητα απόκλισης (opt out) υπό ορισμένες προϋποθέσεις. Τη δυνατότητα απόκλισης εκμεταλλεύθηκε πρώτη η Μ. Βρετανία και ακολούθησαν η Δανία, η Πορτογαλία και τα περισσότερα νέα κράτη μέλη. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, βλέποντας ότι η τάση απόκλισης από το 48ωρο αρχίζει και κερδίζει έδαφος στην Ευρώπη των 25, πρότεινε την παγίωση της υπέρβασης του 48ωρου χωρίς όριο.
Και αυτό, διότι «ανταποκρίνεται καλύτερα στις ανάγκες των κρατών μελών για περισσότερη ευελιξία στις εργασιακές σχέσεις, κατά τρόπο ώστε εργοδότης και εργαζόμενος να μπορούν να αποφασίσουν από κοινού την παράταση του εβδομαδιαίου χρόνου εργασίας». Σύμφωνα με την Επιτροπή, η μονιμοποίηση της απόκλισης αναμένεται να προσδώσει στις επιχειρήσεις μεγαλύτερη ευελιξία και προσαρμοστικότητα στις απαιτήσεις της αγοράς…
Το Ευρωκοινοβούλιο όμως αποψίλωσε την πρόταση της Επιτροπής με την υιοθέτηση τροπολογίας, η οποία προβλέπει τη διατήρηση του 48ωρου ως ανωτάτου ορίου και την κατάργηση της δυνατότητας απόκλισης από αυτό μετά από μία τριετία. Οι υπουργοί των «25» προσπάθησαν χθες να ξεμπλέξουν τα πράγματα, χωρίς όμως επιτυχία.
Η φινλανδική προεδρία πρότεινε να διατηρηθεί η οροφή του 48ωρου, αλλά να επιτραπεί στα κράτη μέλη να μετατρέψουν το όριο αυτό σε ετήσιο μέσο όρο. Υπολογίζοντας το 48ωρο κατά μέσο όρο σε μία περίοδο 12 μηνών και όχι τρεις όπως σήμερα, το εβδομαδιαίο ωράριο μπορεί θεωρητικά να φθάσει τις 70 ώρες. Οι χώρες που τάσσονται υπέρ του μέτρου αυτού υποστηρίζουν ότι αντισταθμίζει την εγκατάλειψη της αυτοεξαίρεσης (οpt out) και παρέχει στις επιχειρήσεις την απαραίτητη ευλυγισία στην αγορά εργασίας. Ουσιαστικά, η προεδρία φέρνει από την πίσω πόρτα τη δυνατότητα αυτοεξαίρεσης.
Οι «25» χωρίστηκαν αμέσως σε δύο ομάδες. Από τη μία πλευρά η Γερμανία, οι σκανδιναβικές χώρες, τα νέα κράτη μέλη και φυσικά η Μ. Βρετανία, που υποστήριξαν την πρόταση της προεδρίας. Από την άλλη η Ελλάδα, η Γαλλία, η Ιταλία, η Ισπανία και η Κύπρος, οι οποίες ζήτησαν να καθοριστεί χρονοδιάγραμμα περαίωσης της νέας αυτής μορφής αυτοεξαίρεσης, κάτι που δεν περιλαμβάνεται στην πρόταση της προεδρίας. Η πρόταση των 5 χωρών, οι οποίες αποτελούν ανασταλτική μειοψηφία (απαιτείται ειδική πλειοψηφία για τη λήψη απόφασης), δεν έγινε αποδεκτή από τα άλλα κράτη μέλη και την προεδρία, με αποτέλεσμα να μην υπάρξει απόφαση. Η φινλανδική προεδρία δήλωσε ότι δεν έχει πλέον πρόθεση να επαναφέρει το όλο θέμα στο Συμβούλιο και η τύχη της οδηγίας παραμένει μετέωρη.
Μετά το πέρας των εργασιών όλοι ήταν ικανοποιημένοι. Η Μ. Βρετανία και οι σύμμαχοί της, διότι με τη συνέχιση της εκκρεμότητας μπορούν να εξακολουθήσουν να εφαρμόζουν τη δυνατότητα αυτοεξαίρεσης από την οδηγία, και οι 5 διότι απέτρεψαν τη δημιουργία «κοινωνικού ντάμπινγκ», όπως δήλωσε ο Σάββας Τσιτουρίδης. Για τον υπουργό, το «opt out» στρεβλώνει τους κανόνες ανταγωνισμού και θίγει το ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο
Πηγή: ΕΞΠΡΕΣ
|
Η Αποψή μας
