Είναι ενοχλητικό κάθε βράδυ στα παράθυρα των τηλεοπτικών δελτίων να βλέπει ο τηλεθεατής πολίτης τους ίδιους πολιτικούς και πολιτικάντιδες εναλλάξ, ανά δύο ή ανά τρεις, να εκφέρουν τα αυτά επιχειρήματα, ο ένας στις «σχισμές» του λόγου του άλλου. Θα έλεγα ότι είναι και οδυνηρό. Όχι τόσο από πλήξη, όσο από αηδία… Θέμα των ημερών η αρτιότητα ή μη της διεξαγωγής των Ολυμπιακών αγώνων και ποιος ευθύνεται.

Ο σεβασμός στο δραματικό θάνατο εκατοντάδων ή χιλιάδων θυμάτων της τρομοκρατίας δεν πρέπει να γίνεται ασπίδα απόκρυψης της αλήθειας. Η συγκίνηση οδηγεί σε λάθος επιλογές που βοηθάνε στην αναπαραγωγή του φαινομένου που ανακυκλώνεται. Βία-τρομοκρατία-βία…

Με τα ωραία μάτια της κ. Αντζελας Γκερέκου οι κερκυραίοι τιμώρησαν τον κ. Γιώργο Δρυ, χαρακτηριστικό εκπρόσωπο της αλαζονικής ομάδας νομής της εξουσίας του ΠΑΣΟΚ. Δεν μπορεί να μην το βρίσκετε έξυπνο και ευρηματικό, όσο κι αν σας συγχύζει που θα βρεθεί από το πουθενά μια συμπαθητική πρώην ηθοποιός στο κοινοβούλιο, για να αρχίσει στα 45 της να μαθαίνει πολιτική πρακτική.

Η νίκη της ΝΔ είχε καταστεί αναγκαία για το ΠΑΣΟΚ, όσο κι αν ο συλλογισμός φαίνεται από περίεργος έως οξύμωρος. Γιατί το ΠΑΣΟΚ όσο και η ίδια η πολιτική στην Ελλάδα χρειάζονταν ένα σοκ, για να ισορροπήσουν και να εξυγιανθούν. Το ΠΑΣΟΚ είχε καταστεί στείρα εξουσία, χωρίς φαντασία και ευρηματικότητα, η χώρα είχε μουχλιάσει από την υγρασία τόσων συμφερόντων επί μακρύ χρονικό διάστημα.

«Ο Ουίλιαμ Χάουαρντ -27ος πρόεδρος των ΗΠΑ- που ζύγιζε 150 κιλά δεν θα τολμούσε να είναι υποψήφιος στις μέρες μας. Το σχήμα του σώματος θα υπερκάλυπτε στην τηλεόραση το σχήμα των ιδεών του». Νιλ Πόστμαν, «Ο δημόσιος λόγος στην εποχή του θεάματος».