Η κλιμάκωση της βίας, από τις μολότοφ και τις μικρής ισχύος βόμβες στη δολοφονία του ειδικού φρουρού στην Κηφισιά, αιφνιδίασε τους επιτελείς του υπουργείου Δημόσιας Τάξης και κινητοποίησε τους μηχανισμούς δίωξης, οι οποίοι είχαν πιστέψει ότι «είχαμε ξεμπερδέψει με την τρομοκρατία».

Όπως φαίνεται, όμως, το κεφάλαιο αυτό επανέρχεται στο προσκήνιο και αναγκάζει την πολιτική και φυσική ηγεσία της Αστυνομίας στη λήψη μιας σειράς μέτρων. Συγκρότηση Ειδικού Συμβουλίου Πληροφοριών και Ανάλυσης, με ταυτόχρονη αξιοποίηση του πρώην αρχηγού Φώτη Νασιάκου, του εισαγγελέα Ιωάννη Διώτη και έμπειρων παραγόντων της παλιάς Αντιτρομοκρατικής Υπηρεσίας.


Το γεγονός ότι δεν υπάρχει ανάληψη ευθύνης για τη δολοφονία του 32χρονου ειδικού φρουρού Χαράλαμπου Αμανατίδη προκαλεί ανησυχίες και διάθεση αυτοκριτικής μεταξύ των ενστόλων, που ότι μπορεί να υπήρξαν «μηνύματα» που υποτιμήθηκαν στην εποχή που χαρακτηρίστηκε η «μετά 17Ν».


Από το καλοκαίρι του 2003 εμφανίστηκαν δύο νέες οργανώσεις, ο «Επαναστατικός Αγώνας» και η «Λαϊκή Επαναστατική Δράση», ενώ κάποιες βομβιστικές επιθέσεις που έμειναν «αγνώστου πατρός» δεν ήταν δυνατόν να παραβλεφθούν. Βέβαια στην περίοδο των Ολυμπιακών Αγώνων υπήρξε κάποια «ανακωχή» -με εξαίρεση μια μικρής ισχύος έκρηξη σε εργοτάξιο στο Μενίδι που αποσιωπήθηκε από τα ΜΜΕ λίγες ημέρες πριν από την τελετή έναρξης.


. Όμως είχε καταστεί σαφές από τις προκηρύξεις των δύο οργανώσεων, ότι υπήρχαν μεγάλα περιθώρια και αιτίες για νέο κύκλο «αντάρτικου πόλης».


Το κακό με το υπουργείο Δημόσιας Τάξης και την ΕΛ.ΑΣ ήταν ότι επιθέσεις όπως οι βόμβες στο Αστυνομικό τμήμα της Καλλιθέας, στα δικαστήρια της οδού Ευελπίδων, στο δικαστικό μέγαρο της Λάρισας και σε εταιρείες αμερικανοβρετανικών συμφερόντων στην Αθήνα αντιμετωπίστηκαν ως μεμονωμένα περιστατικά. Κανείς δεν μπορούσε –ή δεν ήθελε- να κοιτάξει κατάματα την αλήθεια. Τα «μηνύματα» ήταν ξεκάθαρα και αμέσως μετά τη λήξη της ολυμπιακής περιόδου: Κινούμενες κλούβες της αστυνομίας χτυπήθηκαν με τρόπο που θύμισε 17Ν όπως και «στόχοι» με αναφορά στην Αγγλία και στις ΗΠΑ.