 |
Θύματα, ήρωες, ευσυνείδητοι και οι άλλοι (Κ. Βέρρος)
|
|
|
Home
Ενυπόγραφα
|
ΒΛΕΠΩ στα κανάλια το αλαλούμ αλά ελληνικά που γίνεται με την καταβολή των πρώτων αποζημιώσεων στα θύματα των πυρκαγιών. Τους πραγματικούς δικαιούχους να στήνονται στην ουρά μαζύ με διεφθαρμένους απατεώνες και λαμόγια που βρήκαν την ευκαιρία, μια και δεν γίνεται άμεσος έλεγχος, να κάνουν τη μπάζα τους γιατί έτσι θέλουν, μαζύ με κομματικούς εγκάθετους που τεχνηέντως δημιουργούν ένταση φωνασκώντας για ασυδοσία και απουσία του κράτους, μαζύ με δημάρχους και άλλους πολιτικούς παράγοντες που προσπαθούν να εκμεταλλευθούν καταστάσεις εμφανιζόμενοι στο γυαλί και λέγοντας πως αυτοί θα τα έκαναν καλύτερα, αλλά δεν βάζουν ένα χεράκι να βοηθήσουν τα πράγματα.
|
|
|
Τα βλέπω, τα ακούω και θλίβομαι αφάνταστα πολύ. Γιατί όλοι αυτοί οι αλητήριοι άξεστοι, που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο εκμεταλλεύονται προς ίδιον όφελος τον πόνο των συνανθρώπων τους, δεν αντιπροσωπεύουν την ελληνική κοινωνία μέσα στην οποία μεγάλωσα και γαλουχήθηκα αισθανόμενος υπερήφανος που είμαι Ελληνας. Τους βλέπω δίπλα στα πραγματικά θύματα τής καταστροφής, στους ήρωες που πάλαιψαν να σώσουν τις ζωές και περιουσίες τους, αλλά και τις ζωές και τις περιουσίες συνανθρώπων τους, που με αξιοπρέπεια υποβάλουν την αίτησή τους και περιμένουν να εισπράξουν τα χρήματα χωρίς φασαρίες και εντυπωσιασμούς. Και απογοητεύομαι.
Συγχρόνως, όμως, σκέπτομαι πόσο καλό, αλλά και πόσο κακό μπορεί να κάνει η τηλεόραση. Η μαραθώνια ενημέρωση σχεδόν όλων των τηλεοπτικών σταθμών από τους τόπους της τραγωδίας μας έφερε κοντά ή μέσα στο δράμα, μας έκανε να νοιώσουμε άσχημα που καθόμασταν άνετα στην πολυθρόνα μας και παρακολουθούσαμε το δράμα των συνανθρώπων μας, μας έκανε να αναλογισθούμε τους εαυτούς μας στη θέση αυτών των θυμάτων, ξύπνησε συνειδήσεις και μας ευαισθητοποίησε.
Δίπλα σε αυτό το καλό, όμως, η μαραθώνια ενημέρωση έκανε (βεβαίως όχι εσκεμμένα, αλλά μέσα στην επιθυμία να βοηθήσει) και ένα κακό. Το συνειδητοποίησα παρακολουθώντας χθες το βράδυ μια εκπομπή στην κρατική τηλεόραση (ΝΕΤ), στην οποία ο φίλος Κωνσταντίνος Ζούλας είχε καλεσμένους, εκτός από δύο τρεις δημοσιογράφους, δύο ειδικούς: έναν πιλότο κανανταίρ που πάλευε και παλεύει για να σώσει ζωές και έναν εμπειρογνώμονα του ΟΗΕ που ασχολείται με τη δασική προστασία. Και άκουσα από το στόμα τους κάποια πράγματα που καλό θα ήταν να λαμβάνουν υπόψη τους οι τηλεοπτικοί δημοσιογράφοι εάν θέλουν να κάνουν σωστά τη δουλειά τους, να μας ενημερώσουν και όχι να μας εντυπωσιάσουν.
Ακουσα λεπτομέρειες για τη διαδικασία που ακολουθείται από τα κανανταίρ, για τις δυσκολίες που υπάρχουν και παρατηρούνται ορισμένες φορές καθυστερήσεις ή αδυναμία κατάσβεσης, για τη σχετική βοήθεια που παρέχεται, αλλά και το αλαλούμ που δημιουργείται (και δημιουργήθηκε) στους κατά τόπους συντονιστές της πυρόσβεσης με τις συνεχείς εκκλήσεις από διάφορα κανάλια για βοήθεια από τα εναέρια μέσα, για την εσφαλμένη εντύπωση που σχηματίζεται επειδή δεν υπάρχει η συνολική εικόνα της κατάστασης, και άλλα πολλά.
Και ενώ σιγά σιγά μπαίνουμε στην ¨επόμενη ημέρα¨, τοπικοί παράγοντες, κομματικά στελέχη, υποψήφιοι βουλευτές όλων σχεδόν των πολιτικών παρατάξεων συνεχίζουν να σκυλεύουν νεκρούς και άλλα θύματα, μετατρέποντας τον πόνο και τον θρήνο σε προεκλογικό όπλο. Αυτό κι αν δεν είναι ελληνική πραγματικότητα!
Και σε αυτή την τραγωδία, την κρίση, δείξαμε πάλι τον εαυτό μας. Τον φιλότιμο, τον καλό, τον συμπονετικό, τον άνθρωπο που θα σταθεί δίπλα στον συνάνθρωπό του που πονά και περνά ένα δράμα. Συνάμα, όμως, δείξαμε (ευτυχώς μια μειοψηφία όπως πιστεύω) και την άλλη μας πλευρά, αυτήν του υπολογιστή, του κομπιναδόρου, του πολιτικάντη, του συμφεροντολόγου, του παντογνώστη αλλά μη ειδικού, του συνωμοσιολόγου.
Δίπλα στα θύματα και τους ήρωες, δίπλα σε όσους ευσυνείδητα και με τη συναίσθηση του καθήκοντος πάλεψαν 24ωρα ολόκληρα και μάτωσαν για να βοηθήσουν, οι άλλοι. Οι άλλοι που κηλιδώνουν την Ελλάδα, την ελληνική κοινωνία, τους Ελληνες.
|
|
|
Η Αποψή μας
