Θέατρο του παραλόγου (Κ. Βέρρος)
eNEW: http://www.enew.gr/mag/article/articleview/7060/1/9/ |
Θέατρο του παραλόγου (Κ. Βέρρος) |

Top level

Ενυπόγραφα
ΝΟΜΟΣ του κράτους πλέον οι, έστω και οριακές και άτολμες, μεταρρυθμίσεις στην ανωτάτη εκπαίδευση, αλλά ο αναβρασμός στον χώρο των Πανεπιστημίων και των ΤΕΙ συνεχίζεται και, προς το παρόν τουλάχιστον, λίγες φαίνεται πως είναι οι πιθανότητες για αποκλιμάκωση της κρίσεως. Οι ευθύνες βαρύνουν, όχι ισόποσα βέβαια, όλες τις πλευρές.
Η κυβέρνηση τονίζει πως ο Νόμος για τα ΑΕΙ θα εφαρμοσθεί οπωσδήποτε και συγχρόνως ζητά από την αστυνομία να επιδείξει αυτοσυγκράτηση στα προγραμματιζόμενα συλλαλητήρια για να αποφευχθούν τα χειρότερα. Από την άλλη πλευρά, η ΠΟΣΔΕΠ και οι φοιτητικές παρατάξεις της αριστεράς και των αντιεξουσιαστών, βροντοφωνάζουν πως θα κάνουν τα πάντα για να μην ισχύσει ο νόμος και πως θα συνεχίσουν τις δυναμικές κινητοποιήσεις. Σε αυτή τους τη στάση έχουν την πλήρη πολιτική στήριξη του ΣΥΝ και του ΚΚΕ, που δίνουν το σύνθημα ¨μην υπακούτε, μην υποκύπτετε στους κανόνες της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, άσχετα με το αν είσαστε μια μικρή μειοψηφία¨, όπως με τόλμη είπε χθες στη ΝΕΤ ο Θεόδωρος Πάγκαλος.
Γιατί, θα πρέπει κάποτε να δούμε την πραγματικότητα κατάματα. Δεν μπορούν οι συνδικαλιστές της ΠΟΣΔΕΠ να δηλώνουν ¨όλη η πανεπιστημιακή κοινότητα¨ όταν ξέρουμε πως υπάρχει μια πολύ μεγάλη μερίδα, που είναι και η πλειοψηφία, η οποία διαφωνεί με τις θέσεις και τις τακτικές τους. Δεν μπορούν οι φοιτητές των αριστερών παρατάξεων να ισχυρίζονται πως εκπροσωπούν ¨όλο τον φοιτητικό κόσμο¨, όταν ξέρουμε πως αποτελούν μια πολύ μικρή μειοψηφία. Και δεν μπορεί ο κ. Αλ. Αλαβάνος να χρησιμοποιεί την ίδια ακριβώς γλώσσα παιρνόντας το μήνυμα της πολιτικής κάλυψης.
Και μέσα σε αυτόν τον κομματικώς υποκινούμενο αναβρασμό στον χώρο της Παιδείας, οι ανησυχίες αυξάνονται για σήμερα και, κυρίως, για αύριο μήπως, κατά το νέο συλλαλητήριο, υπάρξουν επεισόδια και συγκρούσεις που ενδεχομένως οδηγήσουν σε ακρότητες, αν μη σε θύματα, έχοντας, μάλιστα, υπόψη πως από το βράδυ θα βρίσκεται στην Αθήνα και ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν. Η κυβέρνηση ρίχνει λάδι στη φωτιά διαρρέοντας αυτές τις ανησυχίες για πιθανότητα θυμάτων, ενώ ΣΥΝ, ΚΚΕ, ΠΟΣΔΕΠ και αριστεροί φοιτητικοί σύλλογοι αφήνουν σαφώς να εννοηθεί ότι κάθε αστυνομική παρουσία θα σημαίνει πρόκληση, άρα επεισόδια.
Αλλά, κάθε καλόπιστος και αντικειμενικός πολίτης έχει δει πάμπολλες φορές στην τηλεόραση πώς προκαλούνται τα επεισόδια. Αρχίζουν όταν συγκεκριμένες ομάδες διαδηλωτών, που δεν είναι κουκουλοφόροι αλλά φοιτητές και καθηγητές (χθες έβλεπα για πολλοστή φορά επικεφαλής μιάς τέτοιας ομάδας συνδικαλιστές φοιτητές και τον Γ.Γ. της ΟΛΜΕ κο Καλομοίρη), πηγαίνουν προς τον κλοιό της αστυνομίας προσπαθώντας να τον σπάσουν διά της βίας, άλλοτε σπρώχνοντας, άλλοτε κτυπώντας με καδρόνια ή κοντάρια σημαιών. Και όταν οι αστυνομικοί τους απωθούν, αρχίζουν οι ¨μάχες¨, στην αναμπουμπούλα βρίσκουν την ευκαιρία οι κουκουλοφόροι και επιδίδονται στις δικές τους εγκληματικές πράξεις και το μακελειό ξεκινά.
Δέχομαι, την βλέπω άλλωστε όπως όλος ο κόσμος, πως η αντίδραση της αστυνομίας είναι πολλές φορές (όχι όμως πάντοτε) βίαιη και ξεπερνά τα όρια. Αλλά, όταν δεν υπάρχει πρόκληση, ΔΕΝ υπάρχει και αντίδραση της αστυνομίας. Τα παραδείγματα ειρηνικών διαδηλώσεων χωρίς επεισόδια είναι πάρα πολλά, με τελευταίο τη μεγάλη συναυλία, προχθές το βράδυ στην Πλατεία Συντάγματος, όπου δεν άνοιξε ούτε μύτη.
Για το δικό μου το μυαλό, συνεπώς, συμπεραίνω ότι δεν είναι η κυβέρνηση ή η αστυνομία που θέλουν και προκαλούν με τη στάση τους τα επεισόδια, αλλά οι ανήκοντες και καλυπτόμενοι από το ΚΚΕ και τον ΣΥΝ συνδικαλιστές καθηγητές και φοιτητές. Επιπλέον, ΔΕΝ μπορώ να δεχθώ ότι ανάμεσα στους κουκουλοφόρους ΔΕΝ υπάρχουν και φοιτητές. Κανείς δεν μπορεί να μού το αποδείξει, εφόσον ποτέ δεν έχει συλληφθεί επ αυτοφόρω ένας κουκουλοφόρος. Για τον ίδιο λόγο δεν μπορώ να δεχθώ και τον ισχυρισμό ότι οι κουκουλοφόροι είναι φοιτητές.
Και μετά από αυτά τα παράλογα που γίνονται, λέγονται και υποστηρίζονται, γινόμαστε θεατές και μάρτυρες άλλων παραλόγων, προερχομένων, μάλιστα, από ενημερωτές και διαμορφωτές της κοινής γνώμης, πολιτικούς ή δημοσιογράφους. Για παράδειγμα, κατηγορείται ένας πολιτικός, είτε είναι μέλος της ΝΔ είτε είναι ο κ. Θ. Πάγκαλος, που λέει την απλή και λογική αλήθεια: δηλαδή, όταν λες πως δεν θα εφαρμόσεις έναν νόμο του κράτους, μάλλον δεν ξέρεις πως λειτουργεί ή δεν δέχεσαι τους κανόνες της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Και ακούς γνωστή και μη εξαιρετέα τηλεπαρουσιάστρια (εκ των ¨τηλεαστέρων¨, όπως θέλουν να τους αποκαλούμε) να υποστηρίζει πως δεν χάλασε και ο κόσμος εάν δεν εφαρμόζεται ο νόμος!!
Η βλέπεις και ακούς φοιτητή από αυτούς που έκαναν κατάληψη του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών, να φωνάζει θρασύτατα προς τα μέλη του Συλλόγου ¨δεν πρόκειται να φύγουμε αν δεν βγάλετε ανακοίνωση και να δεσμεύεστε πως δεν θα κοπεί κανένας απόφοιτος της Νομικής από τις εξετάσεις του ΔΣΑ για άδεια δικηγορίας¨!!!! Και σαν να μη φτάνει αυτό, να ακούς καθηγητή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου να συμφωνεί με αυτή τη. . . ¨λογική¨ λέγοντας πως πρέπει να ¨εκδημοκρατισθεί ο τρόπος που γίνεται κανείς δικηγόρος¨.
Εάν όλα αυτά δεν συνιστούν ένα απέραντο θέατρο του παραλόγου, τότε μάλλον έχω χάσει τα μυαλά μου. . .