ΝΑ ΒΑΛΟΥΜΕ τα πράγματα στη θέση τους. Η κυβέρνηση κάνει κοινωνικές παροχές λίγο πριν από το τέλος της τετραετίας και φυσικά η πρώτη αντίδραση είναι ¨ε, βέβαια, εκλογές πλησιάζουν, ψάχνουν ψήφους¨. Και είναι αλήθεια, ότι πολλές κυβερνήσεις ακολούθησαν την ίδια τακτική προσπαθώντας να κερδίσουν την επανεκλογή τους στην εξουσία.

Αυτήν τη φορά, όμως, υπάρχει μία βασική διαφορά. Εκτός από την κατώτατη εθνική σύνταξη, όλες οι υπόλοιπες παροχές αποτελούν την υλοποίηση δεσμεύσεων, που περιλαμβάνονται στο κυβερνητικό πρόγραμμα της ΝΔ. Και όπως είχε λεχθεί εξαρχής, το σύνολο του προγράμματος είχε ¨ορίζοντα τετραετίας¨, δηλαδή δεν θα υλοποιείτο από την πρώτη στιγμή αναλήψεως των καθηκόντων της κυβέρνησης.




Το ότι οι διάφορες παροχές δεν μπόρεσαν να δοθούν ενωρίτερα οφείλεται αποκλειστικά στην πραγματική δεινή κατάσταση των δημοσιονομικών της χώρας που κληροδοτήθηκε από την κυβέρνηση Σημίτη. Η απογραφή, η οποία παρά τις έντονες αντιδράσεις που υπήρξαν, ήταν δυστυχώς αναγκαίο να γίνει για να διαπιστωθεί η πραγματικότητα των οικονομικών μας, οδήγησε στην επιτήρηση από την Ευρωπαϊκή Ενωση. Επιτήρηση, στην οποία βρίσκονται και άλλες χώρες, όπως η Πορτογαλία ή η Ιταλία και δεν ήταν ¨τιμωρία¨ αποκλειστική για την Ελλάδα, όπως ψευδώς ισχυρίζεται το ΠΑΣΟΚ.




Λόγω επιττηρήσεως και της υποχρεώσεως που αναλάβαμε να μειώσουμε δραστικά το δημόσιο έλλειμμα μέσα σε δύο χρόνια, ήταν απαραίτητο να δοθεί έμφανση στην οικονομική εξυγίανση και σταθεροποίηση, ούτως ώστε να δημιουργηθεί σταδιακά η δυνατότητα ικανοποιήσεως κοινωνικής υφής εξαγγελιών. Εάν η κυβέρνηση προχωρούσε στην άμεση υλοποίηση του κοινωνικού προγράμματός της ή στην αλόγιστη ικανοποίηση διαφόρων αιτημάτων, αυτό θα έπρεπε να γίνει με δανεισμό. Δηλαδή, με περαιτέρω αύξηση του δημοσίου χρέους, αλλά και του δημοσίου ελλείμματος.




Εάν είμαστε καλόπιστοι, θα έπρεπε να θυμώμαστε κάτι σωστό, το οποίο είχε τονίσει προ δύο ετών ο κ. Κ. Καραμανλής στη συνέντευξη τύπου που είχε είχε παραχωρήσει μετά τα εγκαίνια της ΔΕΘ. Είχε ερωτηθεί τότε ο Πρωθυπουργός, εάν η κυβέρνηση θα έδινε το επίδομα θέρμανσης, το οποίο απαιτούσε και υποσχόταν το ΠΑΣΟΚ λόγω των ιδιαίτερα χαμηλών θερμοκρασιών εκείνου του χειμώνα. Και ο κ. Κ. Καραμανλής με αφοπλιστική ελικρίνεια είχε απαντήσει : ¨Αντιλαμβάνομαι τις μεγάλες δυσκολίες που αντιμετωπίζουν τόσοι πολλοί συμπολίτες μας. Αλλά, κοινωνική πολιτική δεν γίνεται με δανεικά¨. Με άλλα λόγια, ο Πρωθυπουργός έλεγε πως εάν οι οικονομικές συνθήκες ήσαν διαφορετικές, θα προχωρούσε στην καταβολή κάποιου επιδόματος και άλλων κοινωνικών παροχών που είχε υποσχεθεί προ των εκλογών του 2004.




Τώρα, που τα οικονομικά της χώρας το επιτρέπουν, η κυβέρνηση προχωρά στη μερική υλοποίηση υποσχέσεών της, τονίζοντας συγχρόνως ότι οι προσπάθειεςγια περαιτέρω δημοσιονομική σταθεροποίηση ώστε το 2010 να έχουμε ισοσκελισμένο προϋπολογισμό θα συνεχισθούν.




Αυτή είναι η πικρή πραγματικότητα, είτε το θέλουμε, είτε δεν το θέλουμε. Κανείς δεν μπορεί, ή μάλλον δεν πρέπει να δίνει περισσότερα από όσα αντέχει η τσέπη του. Ας δούμε τί συμβαίνει με χιλιάδες συμπολίτες μας, που είναι υπερχρεωμένοι, λόγω πιστωτικών καρτών και δανείων, στις τράπεζες. Οπωσδήποτε υπάρχουν ανάγκες που πρέπει να καλυφθούν και δεν φθάνει το εισόδημά μας, οπότε δανειζόμαστε. Στην Ελλάδα, όμως, την υπερκατανάλωση και την πολυτελή διαβίωση τις έχουμε αναγάγει σε εθνικό σπορ, πολύ πιο δημοφιλές από το ποδόσφαιρο ή το μπάσκετ. Αποτέλεσμα, οι κατασχέσεις σπιτιών, αυτοκινήτων κλπ. να είναι καθημερινές.